Gedetailleerde geschiedenis van de tijdlijn, gebeurtenissen en meer van Edinburgh Castle

Rond 100 na Christus werden de fundamenten van Edinburgh Castle gelegd bovenop Castle Rock, een strategische plek die de geschiedenis van Schotland zou bepalen. Met zijn indrukwekkende uitzichten was dit fort op een heuveltop een bewaker van het rijk. De hoge ligging bood duidelijke voordelen op het gebied van bewaking en verdediging, waardoor het een essentieel verdedigingsbastion werd.

In de 11e eeuw beleefde Edinburgh Castle een ingrijpend historisch moment toen koningin Margaret, ook wel bekend als de heilige Margaret van Schotland, haar laatste adem uitblies binnen de legendarische muren. Rond 1130 na Christus werd de Sint-Margaretakapel opgericht binnen de grenzen van het kasteel als eerbetoon aan haar nagedachtenis.

In 1296 na Christus, tijdens de Eerste Schotse Onafhankelijkheidsoorlog, kwam het kasteel onder Engelse controle. De slinger sloeg echter om toen de Schotten hun gewaardeerde bolwerk heroverden, om vervolgens getuige te zijn van de berekende afbraak ervan door de ontembare Robert the Bruce in 1314 CE.

In het hart van deze opleving stond de ontzagwekkende Davidstoren. Deze toren, een bewijs van de blijvende veerkracht van Edinburgh Castle, was een meesterzet van ontwerp en techniek. Het werd met nauwgezette precisie gebouwd en de torenhoge aanwezigheid gaf aan dat het kasteel versterkt moest worden.

In de annalen van de geschiedenis van Edinburgh Castle werd in 1440 CE een huiveringwekkend hoofdstuk ingeluid met het beruchte 'Black Dinner'. Deze schrijnende gebeurtenis speelde zich af binnen de stevige muren van het fort toen jonge graven van Douglas werden uitgenodigd om te dineren met James II van Schotland, om vervolgens een tragisch en gruwelijk lot te ondergaan door toedoen van hun begeleider.

Bovendien diende het kasteel niet alleen als locatie voor duistere feesten; het werd ook een plaats van gevangenschap. In 1482 CE werd James III van Schotland gevangen gezet binnen de formidabele grenzen, een pion in de politieke machinaties van ontevreden edelen die de kroon in handen wilden krijgen.

Onder het bewind van James IV van Schotland rond 1510 CE beleefde het kasteel een bloeiperiode van grandeur. Jacobus IV's vooruitziende blik werd geïllustreerd door de bouw van de Grote Zaal. Deze hal, een bewijs van de renaissancegeest van die tijd, was een bewijs van de toewijding van de vorst aan de pracht en praal van het kasteel.

Aan het eind van de 16e eeuw, toen het oorlogslandschap verschoof, paste het kasteel zich aan de veranderende eisen van de tijd aan. De Batterij van de Halve Maan, een formidabele toevoeging aan de verdediging van het kasteel, werd bedacht. Dit robuuste bastion versterkte de vestingwerken van het kasteel en toonde zijn veerkracht in het licht van veranderende militaire strategieën.

In 1573 CE werd het kasteel belegerd door de Engelsen. Het kasteel werd uiteindelijk teruggewonnen. In 1341 CE veranderde Edinburgh Castle van eigenaar tijdens middeleeuwse oorlogsvoering toen een Engelse troepenmacht het bolwerk innam voordat het weer onder Schotse controle kwam. Het meest turbulente hoofdstuk was tijdens de Engelse Burgeroorlog in 1650 CE toen de troepen van Oliver Cromwell het kasteel belegerden.

In de 19e eeuw kwamen de historische schatten van het kasteel aan het licht. In 1818 CE was de herontdekking door Sir Walter Scott van de Schotse koninklijke regalia binnen de grenzen van het kasteel een moment van grote betekenis. Het historische belang van het kasteel werd nog eens onderstreept toen het kanon Mons Meg in 1829 CE opnieuw werd geplaatst.

Moderniseringsinspanningen lieten hun sporen na, met toevoegingen als het Governor's House (1742 CE), New Barracks (1799 CE) en het Scottish National War Memorial (1927 CE), die allemaal de blijvende rol in het erfgoed van de natie weerspiegelen.